تجاوز جنسی 11 مرد بالای دو زن در ولایت کاپیسا

تصویر فوق از خدیجه الهام خلیلی است.

داکتر خدیجه الهام خلیلی عضو پارلمان افغانستان است، شوهرش به دلیل داشتن رابطه نامشروع همراه حبیب افغان عضو دیگر پارلمان او را طلاق داده است.

روز جمعه مورخ 4 میزان 1399، دو زن جوان هم‌راه یک کودک و سه مرد جوان برای تفریح به پارک ملی صیاد آمده بودند که در هنگام بازگشت به سمت کابل، موترشان خراب می‌شود، موتر خراب شده را به داخل گاراج مستری خانه در بازار ” جمال آغه” میبرند، در همین هنگام که مستری در حال کار بالای موتر خراب شده آنها میباشد، افراد مسلح خدیجه الهام از قضیه خبر می‌شوند و دو زن جوان و هم‌راهانش را به قریه جمال آغه مربوط ولسوالی حصه دوم کوهستان می‌برند و شب به تعداد یازده نفر از بادیگاردهای خدیجه الهام به نوبت بر دو زن جوان تجاوز جنسی می‌کنند و نیمه شب آنان را از خانه بیرون می‌اندازند. این دو زن روز شنبه به ریاست امور زنان ولایت کاپیسا مراجعه نموده و از قضیه تجاوز جنسی خود به ریاست امور زنان اطلاع می‌‌دهند و سپس تحت نظارت قومندانی امنیه کاپیسا به خانه امن انتقال داده میشوند. دو روز بعد از افشاء گزارش و رسانه‌ای شدن قضیه شان ، تمام پرونده‌شان به کابل ارجاع داده می‌شود و زنان از خانه امن کشیده شده و به کابل انتقال داده میشوند تا قضیه از کاپیسا رفع و توسط مرکز پیگیری گردد.

خدیجه الهام وقتی از قضیه تجاوز جنسی بادیگاردهایش مطلع می‌شود، به قومندانی امنیه کاپیسا می‌آید و طبق تعامل به عمل آمده، کوشش بر پایمال کردن قضیه و از بین بردن رد پا بالای خودش می‌شود تا سطحی که درین تعامل وعده وعیدهای سفرهای خارجی نیز به قومندان امنیه داده می‌شود، طوری که گفته شده شش تن از دزدان مسلح که قبلا دستگیر شده بودند، دوسیه تجاوز جنسی را بالای آنان ارتباط داده و از طریق سخنگوی قومندانی امنیه رسانه‌ای می‌سازند که شش تن به جرم تجاوز جنسی گرفتار شده اند در حالی‌که بادیگاردهای خدیجه الهام آزاد می‌باشند. ضمنا څارنوال سیف الرحمن خلیل ولسوال کوه‌بند که برادر خدیجه الهام می‌باشد نیز درین قضیه دخیل بوده است، زیرا خانه خدیجه الهام را او به روی متجاوزین جنسی باز کرده و شب میزبان متجاوزین جنسی بوده است. بحث ولسوال کوه‌بند این است که ” زنی که فاحشه باشد باید مورد تجاوز قرار بگیرد و کسی نباید به حالش رحم کند چرا آنان برای عشق و میله از کابل به کاپیسا آن‌هم با سه نفر از دوست پسران خود آمده بودند پس واجب است که بر آنان تجاوز تا حدی شود که آتش ملتهب شهوت شان فروکش کند.”؛ این بحث باعث گردید که وظیفه ولسوال کوه‌بند به حالت تعلیق درآید و فعلا خانه نشین گشته است؛ اما قضیه ولسوال کوهبند از طریق څارنوالی و امنیت ملی کاپیسا تحت پیگرد قرار دارد.

رئیس امور زنان کاپیسا شکیباسیفی گفته است که این زنان قرار است به “خانه امن” انتقال داده شوند. از زمان اشغال افغانستان توسط اشغال‌گران امپریالیست تا کنون بخوبی تثبیت گردیده که “خانه‌های امن” برای زنان بدترین شکنجه‌گاه و در حقیقت فاحشه خانه‌ای برای قلدر منشان رژیم پوشالی است. در طول این نوزده سال تعداد زیادی از زنان در “خانه‌های امن” مورد تجاوزات جنسی قرار گرفته اند. زنان قربانی اگر از این وضعیت با خبر باشند هیچ‌گاه به “خانه‌های امن” رژیم دست‌نشانده نخواهند رفت.

تجاوز جنسی، لت و کوب زنان، آزار و اذیت جنسی، نکاح اجباری، محروم ساختن از میراث و سایر انواع خشونت‌ها و مثله کردن زنان، قتل و کشتار زنان تحت عناوین قتل‌های ناموسی و … همه و همه دست‌آورد بیست ساله رژیم پوشالی تحت حمایت اشغال‌گران امپریالیست می‌باشد.

اشغال‌گران امپریالیست که با وعده‌های ” مبارزه علیه تروریزم” ، ” مبارزه علیه مواد مخدر” و ” آزادی زنان از قید اسارت طالبان ” روکش حملات تجاوزکارانه و اشغال‌گرانه شان را به افغانستان در 7 اکتوبر 2001 روی دست گرفتند، در طول بیست سال حالت مستعمراتی – نیمه فئودالی افغانستان و روی کار آوردن رژیمی مزدور و دست نشانده نه تنها دامنه جنایات و آزار و اذیت زنان ادامه و گسترش یافته است بل‌که آزار و اذیت زنان و تجاوزات جنسی جزء خصیصه ذاتی جنایت‌کاران رژیم مزدور و پوشالی است، و این عمل جنایت‌کارانه به یک عادت در رژیم دست‌نشانده تبدیل گردیده است. این عمل جنایت‌کارانه نه تنها توسط قلدرمنشان و ادارات دولتی انجام می‌شود، بل‌که ارگ ریاست جمهوری در اوج این فساد قرار دارد.

اشغال‌گران امپریالیست و رژیم دست‌نشانده بانی این جنایات گسترده در افغانستان اند، به همین منظور  است که دست‌گاه به اصطلاح عدلی و قضایی رژیم دست‌نشانده در خدمت حفظ و بقای سیستم مردسالارانه عمل می‌کند. در چنین حالتی نمی‌توان انتظار بیش‌تری از رژیم دست‌نشانده سفاک و جنایت‌کار داشت.

بدون شرکت فعال نسل جوان اعم از پسر و دختر در مبارزه علیه اشغال‌گران امپریالیست و خاینین ملی دست نشانده شان در جهت بیرون راندن قهری آنان و سرنگونی رژیم دست‌نشانده و ایجاد جامعه دموکرتیک نوین نمی توان به این جنایات گسترده پایان داد.

بیرون راندن قهری اشغالگران امپریالیست به رهبری امپریالیزم اشغال‌گر امریکا و سرنگونی رژِیم مزدور و دست نشانده شان و استقرار جامعه دموکراتیک نوین یک ضرورت مهم اجتماعی است که باید با فعالیت‌های انقلابی زنان و دختران هم‌نوا و متحد با نیروهای انقلابی، ستم مردسالارانه را که بخشی از نظام استثمارگرانه و ستم‌گرانه حاکم برافغانستان است مورد ضربت جدی قرار دهد.

15 میزان 1399 خورشیدی